Potencjał bałtyckiego wiatru

– Polska jest w stanie osiągnąć z morskiej energetyki wiatrowej moc na poziomie 33 GW, przy średniej rocznej produkcji energii 130 TWh – wynika z najnowszego raportu „Potencjał Morskiej Energetyki Wiatrowej w Polsce”, przygotowanego przez Polskie Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej, a ogłoszonego pod koniec ub.r. To 3 razy więcej niż moc z farm wiatrowych zapisana w tzw. ustawie offshore.

– W polskiej części Morza Bałtyckiego obecnie trwają prace przygotowawcze do budowy pierwszych farm wiatrowych, trwają również procedury administracyjne, w wyniku których zostaną przyznane kolejne pozwolenia na realizację projektów dla II fazy rozwoju. Duże zainteresowanie tym sektorem jasno wskazuje, że morska energetyka wiatrowa może stać się strategicznym elementem budowy bezpieczeństwa i niezależności energetycznej Polski – stwierdził Janusz Gajowiecki, prezes PSEW.

Na polskich obszarach morskich rozwijane są obecnie projekty morskich elektrowni wiatrowych o łącznej mocy ok. 8,4 GW, w tym 5,9 GW z projektów tzw. fazy I oraz 2,5 GW z projektów tzw. fazy II. Trwają także procedury administracyjne, w wyniku których zostaną przyznane pozwolenia lokalizacyjne dla kolejnych 11 obszarów w ramach fazy II. Według raportu z 21 obszarów o łącznej powierzchni ok. 1808,26 km², można pozyskać docelowo 15,3 GW mocy, co znacznie przekracza obecne założenia Polityki Energetycznej Polski 2040  oraz ustawy offshore, która określa zakładaną moc z MEW na poziomie 11 GW do 2040 r. W efekcie może to zapewnić energię elektryczną na poziomie ok. 60,6 TWh/rok, co stanowi 1/3 zapotrzebowania Polski z 2021 r., wynoszącego 180,3 TWh.

Jednakże autorzy raportu wskazali 20 nowych obszarów, o łącznej powierzchni 2171,5 km² (w tym 18 w wyłącznej strefie ekonomicznej i 2 na morzu terytorialnym), które mają potencjał do wykorzystania pod rozwój MEW w możliwej III fazie. Ich łączna moc wynosi 17,7 GW i mogą zapewnić dodatkowe 70,7 TWh rocznie. Akweny w Obszarze Wschodnim (położone na stoku Ławicy Środkowej lub w Basenie Gdańskim) dysponują potencjalną mocą 7,7 GW, w Obszarze Centralnym (Ławicy Środkowej, Ławicy Słupskiej) jest to 7,4 GW, a w Obszarze Zachodnim (Zatoka Pomorska) 2,6 GW. W efekcie, z inwestycji w ramach MEW, możemy pozyskać 33 GW mocy, a morska energetyka ma szanse stać się jednym z filarów transformacji energetycznej Polski.

Biorąc pod uwagę skalę planowanych projektów w tym sektorze, Polska ma szansę stać się jednym z największych centrów MEW w Europie. Warto wspomnieć, chociażby plany Grupy Orlen zbudowania portu instalacyjnego w Świnoujściu, czy duńskiej firmy Vestas, która otworzy fabrykę elementów turbin w Szczecinie.

Doświadczenia takich krajów jak Wielka Brytania czy Holandia, które od lat zwiększają i realizują swoje cele w zakresie MEW pokazują, że rozwój tego sektora może być bodźcem rozwoju dla gospodarki, jednocześnie budując niezależność i bezpieczeństwo energetyczne Polski. Jest to niezwykle istotne zwłaszcza dzisiaj, w obliczu wojny w Ukrainie i rosyjskiego szantażu energetycznego. Przemysł wiatrowy osiąga obroty bliskie 60 mld euro rocznie, z czego 65% zasila gospodarkę Unii Europejskiej. Oznacza to, że na każde 1000 euro przychodów 650 euro pozostaje w UE i przyczynia się do wzrostu PKB. Do 2030 r. w energetyce wiatrowej może powstać ok. 450 tys. nowych miejsc pracy, z czego 250 tys. na lądzie i ok. 200 tys. na morzu. Polska w dużym stopniu mogłaby partycypować w tych korzyściach.

KE szacuje, że jej potencjał w regionie Morza Bałtyckiego wynosi 93 GW do 2050 r., a zdaniem autorów raportu, na Bałtyku panują jedne z najlepszych warunków do rozwoju inwestycji w farmy wiatrowe. Panują tu bardzo dobre warunki wietrzne i lokalizacyjne, a do tego Bałtyk jest stosunkowo płytki (średnia głębokość to ok. 55 m). Dlatego znacząca część tego wolumenu może być zrealizowana w polskiej części Bałtyku. Osiągnięcie tak ambitnych celów będzie wymagała bliskiej współpracy w zakresie realizacji inwestycji i dystrybucji wytworzonej energii.

Wyrazem planowanych działań jest podpisana w Szczecinie 30 września 2020 r. przez KE i ministrów ds. energii z Polski, Danii, Estonii, Finlandii, Litwy, Łotwy, Niemiec i Szwecji „Deklaracja Bałtycka na rzecz Morskiej Energetyki Wiatrowej” oraz podpisana przez te same kraje 30 sierpnia 2022 r. Deklaracja Marienborska. Nadrzędnym celem sygnatariuszy jest zacieśnienie współpracy międzynarodowej i podjęcie wspólnych działań zmierzających do budowy do 2030 r. MFW o łącznej mocy 19,6 GW, czyli ok. 7-krotnego zwiększenia mocy zainstalowanej w porównaniu z obecnymi 2,8 GW.

Artykuł opracowany we współpracy z magazynem Namiary na Morze i Handel

fot. Namiary na Morze i Handel